Alle berichten

Kinderen testen speeltuin aan de Bachlaan in Goes

De grootste hit waren toch de aanwezige rolstoelen. Alan was verwikkeld in een non-stop rolstoelrace met een leeftijdsgenootje zonder beperking. Omdat Alan zelf al jaren in een rolstoel zit, kon hij goede tips geven. En hoewel Alan bleef winnen, was vooral deze manier van samen spelen een mooie opsteker. Een ander meisje verwoorde dit mooi: “Het was fijn dat wij nu eens een keer kinderen zonder handicap konden helpen met tips over hoe zij iets het beste konden doen!”

Voetbal, frietjes, spelen en gamen

Buiten de verschillen, was er ook aandacht voor de overeenkomsten. Een jongen concludeerde: “We houden allemaal van dezelfde dingen: frietjes, voetballen, spelen en gamen.”
Toch werd er, toen de kinderen zonder beperking nog even verder mochten spelen, niet gekozen voor voetbal. De kinderen wilden ervaren hoe het is om te spelen vanuit een rolstoel en wanneer je beperkt kunt zien. Er werd zelfs gekibbeld om wie er in de rolstoel mocht. Daar snapten de kinderen van De Sprienke weinig van.

Samen spelen moet je gewoon doen

Naast heel veel lol, kwamen de kinderen ook met concrete tips om de speeltuin toegankelijker te maken. Zo zien kinderen graag begaanbare paden naar speeltoestellen, en een schommel waar je vanuit een rolstoel zelf in kunt kruipen. Zonder dat je naar achteren valt. Ook lukte het niemand om vanuit een rolstoel in te scoren met basketbal, dus een op hoogte verstelbare basket zou een uitkomst zijn. Maar de belangrijkste conclusie was toch wel: of de speeltuin nu toegankelijk is of niet, samen spelen moet je gewoon doen. Want het kan altijd. Vooral als je samen regels opstelt waardoor het spel niet ‘oneerlijk’ is en iedereen mee kan doen.

Belangrijk in de strijd tegen eenzaamheid

Deze conclusie is superbelangrijk, vindt ook Denise van der Schaft. Als projectmanager bij het Gehandicapte Kind, heeft zij als doel om eenzaamheid onder kinderen met een handicap te bestrijden. “Samen spelen is ontzettend belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen, maar is helaas niet voor ieder kind weggelegd. Kinderen met een handicap leven vaak in isolement. Dat is niet alleen verdrietig, maar heeft ook verstrekkende gevolgen. Niet mee kunnen doen, geen vriendjes hebben en er niet bij horen zijn ervaringen die zij de rest van hun leven meedragen. Zo’n achterstand is bijna niet meer in te lopen: uit onderzoek blijkt dat maar liefst 62% van de volwassenen met een handicap zich nog steeds eenzaam voelt1.”

Leren om samen te spelen

Volgens Denise is het regelmatige contact tussen de kinderen dan ook erg belangrijk: “Met dit project, dat we uitrollen op 24 scholen in 12 gemeenten, stimuleren we het contact tussen kinderen met en zonder beperking, hun ouders en mensen in hun omgeving. Ze leren in de praktijk hoe ze samen kunnen spelen en we zorgen voor bewustwording. Doordat het niet blijft bij één ontmoeting, bieden we een stevige basis voor inclusie.”

Maar dat alleen is niet voldoende, aldus Denise: “Het blijft noodzakelijk dat er óók meer samenspeelplekken komen en we onze kennis over samen spelen vergroten. Alleen dan kunnen we onze droom waarmaken: dat elk kind samen kan spelen met leeftijdgenootjes uit de buurt.”

Over Stichting het Gehandicapte Kind
Geen kind zonder vriendjes, dat is het ideaal van Stichting het Gehandicapte Kind. Een handicap beperkt een kind niet voor het leven. Buitengesloten worden doet dat wel. De meeste kinderen leren leven met hun beperking. Hun grootste handicap is dat ze niet kunnen meedoen. Zij hebben vaak niemand om mee te spelen. Dit kan leiden tot een leven lang eenzaamheid.

Met steun van donateurs en vrijwilligers helpt Stichting het Gehandicapte Kind om speeltuinen, sportclubs en scholen toegankelijk te maken. Hier kunnen kinderen met en zonder handicap elkaar ontmoeten, samen spelen en vrienden maken. Zodat geen enkel kind eenzaam hoeft te zijn.

Volg ons online